ΓΟΝΕΙΣ..........ΟΙ ΑΦΑΝΕΙΣ ΗΡΩΕΣ !!!

Γράμμα από έναν Γονιό

Κουρασμένοι από το άγχος της καθημερινότητας ,μπερδεμένοι με τα οικονομικά μας, άβουλοι στο να περνούμε αποφάσεις. Σοφέρ των παιδιών μας από τα αγγλικά στα γερμανικά, και από τα αρχαία στα μαθηματικά. (Ενισχύοντας συνειδητά την παραπαιδεία) Πολλοί από μας κάνουν και δυο δουλειές για να τα “φέρουν βόλτα” όπως λέει ο λαός μας. Σε όλα αυτά πρέπει να προσθέσουμε και την αγωνιά μας για το μέλλον τους, τον φόβο μας μην μπλέξουν με τα ναρκωτικά, την αγνοία μας σχετικά με το ( φέις μπούκ), τις ανεξέλεγκτες διαστάσεις που έχει πάρει το αλκοόλ και γενικά κάθε μορφή αλητείας. Και αφού κάνουμε τόσα πολλά για αυτά και για το (καλό) τους, υπάρχουν αλλά τόσα που δεν κάνουμε!!!!!. Και θα σας πω τι ΔΕΝ κάνουμε:

ΔΕΝ ξέρουμε να ακούμε. Αυτά μας μιλάνε, μας στέλνουν μηνύματα ,αλλά εμείς βιαζόμαστε να βάλουμε το φαί για την άλλη μέρα ή να απλώσουμε τα ρούχα.

ΔΕΝ ενδιαφερόμαστε παρά μόνο με αυτά που είναι δίπλα μας. Αν εμείς φτιάξαμε τοίχους δίπλα μας και λέμε «Αυτά με ενδιαφέρουν, τα άλλα δεν είναι δική μου δουλειά, ας τα κάνουν άλλοι». Τους δείχνουμε ότι βολευόμαστε και έτσι πολύ πολύ εύκολα τους μαθαίνουμε την αδιαφορία.

Δεν μοιραζόμαστε την ζωή με τα παιδιά μας. Η ζωή δεν είναι μόνο ότι βλέπουμε στην τηλεόραση ή ότι διαβάζουμε στις εφημερίδες που σχεδόν πάντα έχουν ειδήσεις τραγικές ,απαισιόδοξες και ένα δελτίο καιρού που θυμίζει τσόντα. Την ίδια στιγμή συμβαίνουν πράγματα θαυμάσια, σπουδαία, και φανταστικά. Να τους πούμε για τη χαρά της ζωής. Για να το κάνουμε αυτό όμως πρέπει να βρούμε τη δική μας χαρά και τη δική μας τρέλα .

Δεν λέμε αλήθειες. Τους παρουσιάζουμε πολλές φορές τον έξω κόσμο σαν κήπο με λουλούδια και θαύματα. Και όταν στην εφηβεία ανοίξουν την πόρτα με ανυπομονησία, θα διαπιστώσουν ότι δεν είναι προετοιμασμένα να ζήσουν την πραγματικότητα. Γιατί δεν τους λέμε ότι έχουν την δυνατότητα της εκλογής; Ότι μπορούν να γίνουν άνθρωποι της αγάπης αντί για ηττημένοι;

Δεν τους δίνουμε σωστές αλλά λανθασμένες εντυπώσεις. Τα αφήνουμε να πιστεύουν ότι είμαστε τέλειοι και σοκάρονται αφάνταστα όταν ανακαλύπτουν ότι δεν είμαστε.

Δεν τα μαθαίνουμε να έχουν αντιστάσεις στα μηνύματα των καιρών. Πρέπει να μάθουν να ξεχωρίζουν το [δεν μπορώ] από το (δεν θέλω). Αυτό το δεν θέλω.....Πολύ θλιβερή κουβέντα!! Η το ότι (Έτσι είναι τα πράγματα και δεν γίνετε τίποτα)!! Πάντα υπάρχει κάτι να γίνει!!!

Δεν τα προδιαθέτουμε σωστά. Τα προδιαθέτουμε άσχημα, λέμε δηλ. «Σ αυτόν τον κόσμο ή θα τους φας ή θα σε φάνε»!!! Ζούμε σε ένα ανόητο κόσμο που πιστεύει ότι όλα πρέπει να βρίσκονται σε μια ευτυχισμένη αποκορύφωση. Αυτό που μας μαθαίνει η τηλεόραση!! Την ανοίγουμε και βλέπουμε κάποιους ανθρώπους να παθαίνουν ΑΜΟΚ με τα νέα «κόρν φλέικς». Βλέπουμε να είναι ευτυχισμένοι άνθρωποι με τόσο απλά πράγματα, όπως ένα απορρυπαντικό. Και αναρωτιόμαστε γιατί να μην είμαστε και εμείς;

Δεν τους μαθαίνουμε τον πόνο. Όμως χρειαζόμαστε τον πόνο για να μας διδάξει ΖΩΗ, την δυστυχία για να μας διδάξει ΧΑΡΑ, και την αρρώστια για να μας διδάξει ΥΓΕΙΑ. Έχω μάθει ένα σωρό υπέροχα πράγματα μέσα από οδυνηρές καταστάσεις.

Δεν επικοινωνούμε με τα παιδιά μας. Για να επικοινωνήσουμε πρέπει να μάθουμε να ..σκύβουμε, να βρεθούμε πρόσωπο με πρόσωπο. Να μπούμε στον κόσμο τους, όχι αυτά στον δικό μας. Να τα ρωτήσουμε τι βλέπουν; τι αισθάνονται; τι νιώθουν;
Λυπάμαι πολύ όταν ακούω γονείς να λένε: «Και τι να κάνω; Δεν είμαι παρά ένας γονιός». Τι σημαίνει αυτό; Σαν γονείς μπορούμε να κάνουμε τα πάντα!!!

Αγαπητοί μου γονείς πρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας. Είμαστε 95% υπεύθυνοι για την συμπεριφορά, την αγωγή και τους τρόπους των παιδιών μας. Οι εποχές είναι περίεργες. Κάποια παιδιά είναι σαν αγρίμια! Είναι παιδιά που πλήττουν, που είναι επιθετικά, που σκοτώνουν τον αυθορμητισμό και την έκπληξη τους. Παιδιά με ξεχασμένες αξίες και έλλειψη σεβασμού. Με αυθάδεια και κακούς τρόπους. Και όλα αυτά που τα έμαθαν; Στο σχολείο; Ή Στο σπίτι τους; Εγώ νομίζω: Στο σπίτι τους. Στο σπίτι διδάσκετε η προσωπική ολοκλήρωση και αξιοπρέπεια. Το σπίτι τους, θα τους βάλει όρια και τα έχουν τόσο ανάγκη!!!

Τώρα το σχολείο μας: Βρίσκετε σε αθλία κατάσταση. Κάποιοι λοιπόν μαθητές: Σπάζουν τζάμια, πόρτες, θρανία και ότι βρίσκετε στο πέρασμα τους!! Καταστρέφουν χωρίς καμιά αναστολή και με πολλή “μαγκιά”. Παράθυρα χωρίς τζάμια και κουρτίνες, πίνακες χαραγμένοι, τοίχοι με πατημασιές κ.τ.λ. Με αποκορύφωμα να ουρήσουν στο καλάθι των αχρήστων σε μια αίθουσα!!!!

Το πρώτο που πρέπει να δείξουμε στα παιδιά μας είναι το απίστευτο ΧΡΥΣΟΡΥΧΕΙΟ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ που διαθέτουν. Να τα πείσουμε ότι έχουν δυνατότητες και ικανότητες, να βάζουν στόχους. Να ενισχύουμε την αυτοπεποίθηση τους, να τους δίνουμε σιγουριά. Να πατάνε γερά στα πόδια τους και να κοιτάζουν το μέλλον τους αισιόδοξα. Τα παιδιά το μόνο που θέλουν είναι: ΑΓΑΠΗ και ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ!!!! Αν εμείς π.χ τσακωνόμαστε, βρίζουμε, είμαστε βίαιοι και δεν σεβόμαστε, το ίδιο θα κάνουν κι αυτά. Αν ακούνε τις αρνητικές μας κρίσεις για το σχολείο και τους καθηγητές ,θα έχουν αρνητική και εριστική συμπεριφορά στο σχολείο. Αντιρρήσεις...ναι, διαφορετικές γνώμες ...ναι. Απόψεις όμως βασισμένες πάνω στην αλήθεια και με αποδείξεις. Με επιχειρηματολογία και σοβαρότητα. Και πάντα στα πλαίσια του διαλόγου.

Θέλουν στοργή γιατί μέσα από αυτή μαθαίνουν την αγάπη, την υπομονή, την κατανόηση και την συμμετοχή!!! Ξεχνάμε να τους λέμε καλά λόγια όπως: “σ' αγαπώ” ή
“είσαι όμορφη σήμερα”. Λέμε όμως καλά λόγια στους συναδέλφους μας, στους φίλους μας και στους γείτονες μας. Πρέπει να μάθουν να αγαπούν και να προσέχουν τον εαυτό τους να τον έχουν ψηλά. Θυμάμαι την απάντηση της Μήδειας όταν ο χορός της λέει: “Τι απομένει, Μήδεια; Όλα γκρεμίστηκαν, όλα χάθηκαν” Και η Μήδεια απαντάει: “Τι απομένει; ΕΓΩ!!!”. Σοφή η απάντηση της Μήδειας!! Ποτέ δεν έχω δει, δυο πρόσωπα εντελώς ίδια και αυτό μου αρέσει! Το κάθε ένα είναι ένας συνδυασμός που δεν θα ξανασυμβεί στην ανθρωπότητα. Τι θαρρείτε on αυτή η μοναδικότητα τους ανήκει χωρίς αιτία;;;;;

Όλοι ήμασταν παιδιά, όλοι μαθαίναμε τον κόσμο ψαχουλευτά. Δεν γεννηθήκαμε γονείς, ούτε αυτό σπουδάζετε. Πρέπει όμως να πάρουμε τα μέτρα μας και για άλλη μια φορά να βάλουμε τα δυνατά μας, γιατί τα πράγματα είναι πολύ επικίνδυνα. Πρέπει να τα <μαζέψουμε> να τα συμβουλέψουμε πάλι από την αρχή. Δεν μπορεί ο καθηγητής να κάνει μάθημα και ο μαθητής να πίνει γάλα ή να τρώει. Δεν μπορεί να μπαίνει ο καθηγητής στην αίθουσα και οι μαθητές να μην σηκώνονται. Στην ιεραρχία του σχολείου δεν είμαστε όλοι ίσοι. Δεν γίνετε κάποια παιδιά να θίγουν, να προσβάλουν, να μειώνουν , χωρίς παρατήρηση και τιμωρία. Όταν άκουσα την καθαρίστρια να λέει ότι: Βρήκε ούρα στο καλαθάκι των απορριμμάτων, ντράπηκα τόσο πολύ που δεν είχα μάτια να κοιτάξω τους καθηγητές. Νομίζω ότι όλοι μας θέλουμε να ερχόμαστε στο σχολείο με το κεφάλι ψηλά και όχι με το κεφάλι κατεβασμένο .Ν' αφήσουν λοιπόν τις καταλήψεις και τις αποχές και αν θέλουν να διεκδικούν να το κάνουν μέσα από την δημοκρατική οδό τηρώντας τους κανόνες και τις απαραίτητες διαδικασίες.

Όσο για τους καθηγητές...........αυτοί κι αν δεν θέλουν υποστήριξη!!! Που έχουν να αντιμετωπίσουν παιδιά με προβλήματα, ιδιοτροπίες, αυθάδεια και αδιαφορία. Πρέπει επί τέλους και αυτοί να ακουστούν. Επωμίζονται ένα μεγάλο βάρος. Να μας πουν τα προβλήματα τους και τις θέσεις τους. Μπαίνουν στις αίθουσες κάθε μέρα και έχουν μια πιο σαφή εικόνα όλης της κατάστασης. Γίνονται γεγονότα που τους φέρνουν σε πραγματικά δύσκολη θέση. Εξάλλου ότι “χωράφι” τους δώσουμε εμείς οι γονείς, αυτό θα καλλιεργήσουν. Αν τους δώσουμε ένα χωράφι εύφορο, θα το σπείρουν και θα αποδώσει καρπούς. Αν τους δώσουμε ένα χωράφι γεμάτο τσουκνίδες και αγκάθια, τι να κάνουν κι αυτοί; Όσο καλή διάθεση και να υπάρχει, τα αγριόχορτα είναι αγριόχορτα! Μαθαίνω για απαράδεκτες συμπεριφορές των παιδιών προς αυτούς και ντρέπομαι!!

Στη δύσκολη φάση που είναι τώρα το σχολείο μας πρέπει να στραφούμε στους καθηγητές και αρχικά να τους ζητήσουμε ένα μεγάλο Συγνώμη!!!! Μετά Κατανόηση και τέλος Βοήθεια!!(Βασικά να τους ρωτήσουμε αν είναι διατεθειμένοι κι αυτοί να κάνουν μια διαφορετική προσέγγιση στο θέμα “ παιδιά”) Αν ανοίξουμε το λεξικό στη λέξη “ γέφυρα” θα διαβάσουμε :«κάτι που ενώνει ένα κενό» Αν τους πούμε λοιπόν: ξαναρίξτε τις γέφυρες στη γνώση, στην υπομονή και στην αγάπη με έναν άλλο τρόπο. Τι πιστεύεται θα είχε καλή επίδραση στα παιδιά; Ν 'αρχίσουμε με μια κοινή βάση. Σαν άνθρωπος προς άνθρωπο !!! Αν λέγανε την αλήθεια στα παιδιά, αυτό που πραγματικά συμβαίνει ότι δηλαδή : Μαθαίνω και εγώ για να σας διδάξω περισσότερα . Αναζητώ την σοφία για να ενθαρρύνω την αλήθεια σας.

Γίνομαι πιο συνειδητός και ευαίσθητος, για να δεχθώ καλύτερα την συνείδηση σας και την ευαισθησία σας. Κι εγώ κλαίω , δεν ξέρω τα πάντα, δεν είμαι αυθεντία , νοιάζομαι όμως για εσάς . Τι νομίζεται θα έχει καλά αποτελέσματα ; Εγώ νομίζω ΝΑΙ

Σε μια αίθουσα αν αναζητήσουν συμπαθητικά μάτια είμαι σίγουρη ότι δεν θα βρουν πολλά . Κορυφές μαλλιών . ναι. Μολύβια που τρέχουν... ναι. Αλλά μάτια όχι. Λίγα είναι τα μάτια που ανταποκρίνονται σε οτιδήποτε πουν. Τους φέρνουν σε τέτοια κατάσταση οι μαθητές που το 95% των λόγων τους είναι :κάτσε καλά -κλείσε την πόρτα - κάνε ησυχία - μάζεψε το στυλό σου- μην μιλάς.
Αναγκάζονται δηλαδή να τροφοδοτούν τα παιδιά με λόγια αντί να συζητούν μαζί τους !

Πρέπει όλοι μαζί να φτιάξουμε πάλι ομάδες, για να μάθουν να εμπιστεύονται, να πιστεύουν και να συνεργάζονται. Ο τρόπος που οι γονείς και οι καθηγητές μιλάνε, είναι καθοριστικός .Έτσι λοιπόν μέσα από αυτούς το παιδί μαθαίνει:
Από την αντίληψη μας (που μπορεί να είναι θολή η διαυγής)
Από την σκέψη μας (που μπορεί να είναι συγκεχυμένη ή οργανωμένη)
Από τα πιστεύω μας (που μπορεί να είναι ανόητα ή σοφά)
Και από τα όνειρα μας που μπορεί να είναι άχρωμα ή χρυσά)
Ένα παιδί έχει δικαίωμα να παίρνει υγιεί μηνύματα από τους ενήλικες.

Μέσα στο σύμπαν είμαστε απειροελάχιστοι όμως χρειαζόμαστε την εντύπωση πως (μετράμε). Ότι το άτομο μας απαιτεί προσοχή . Είναι λάθος να νοιώθουμε αγνοημένοι ή μη συμμετέχοντες. Να δώσουμε στα παιδιά να καταλάβουν ότι όταν μιλάνε «κρεμόμαστε» από τα χείλη τους, ότι τα προσέχουμε και τα ακούμε. Αν σε ένα δύσκολο παιδί του λέγαμε (έχεις δυνατότητες ,υπάρχουν μέσα σου, θα τις βρούμε μαζί ) ...Τι πιστεύετε; θα είχαμε καλά αποτελέσματα ; Εγώ πιστεύω πως.. Ναι!!!! Ανπ.χ. από τις 5 ερωτήσεις ένας μαθητής, απαντήσει στη μια, καλό θα ήταν να μην σταθούμε στις 4 που δεν απάντησε αλλά στη μία που ήταν σωστή, λέγοντας του ότι αύριο θα έχει 2 σωστές. Αυτό σημαίνει αγάπη, να βλέπουμε κάτι ωραίο και να το λέμε. Η γιαγιά μου έλεγε ότι: με το μέλι πιάνονται οι μύγες όχι με το ξύδι.

Ας πούμε λοιπόν στους καθηγητές να παρουσιάσουν το νέο τους πρόσωπο, να τα γοητεύσουν, να τα κερδίσουν. Θα είναι μεγάλη πρόκληση για αυτούς!!! Πρέπει να στηριχτούμε στους καθηγητές γιατί είναι άνθρωποι που διάβασαν πολύ, έκατσαν χρόνια στα θρανία, κόπιασαν και τελικά κατάφεραν να σπουδάσουν και πολλές φορές κάτω αντίξοες συνθήκες. Έχουν μεταδοτικότητα, μέθοδο και σειρά.

Αυτά που γράφω δεν είναι υποδείξεις. ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΟΝΙΖΩ!! Οι εκπαιδευτικοί ξέρουν καλά τη δουλειά τους, απλά καταθέτω κάποιες απόψεις μου με την ελπίδα ότι οι συγχρονισμένες προσπάθειες μας θα φέρουν καλό αποτέλεσμα. Αποτέλεσμα στη συμπεριφορά αλλά και στη γνώση. Άκουσα τελευταία: πως πρέπει να μοιράζουμε τη γνώση μας άφοβα γιατί η γνώση είναι το μόνο πράγμα, που όταν διαιρείτε αμέσως πολλαπλασιάζετε!!!!!!!!

Βασιλική Α Χειμώνα