ΠΑΙΔΙΑ... ΕΝΑΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

Γράμμα από έναν Γονιό

Παιδιά.....Εδώ είναι το θέμα!!!

Πολλά από αυτά έχουν σοβαρά προβλήματα. Το σπίτι τους δεν είναι κυματοθραύστης με αποτέλεσμα να γίνετε το σχολείο. Τα περισσότερα παιδιά σήμερα είναι φυγόπονα και ιδιοτελή. Τα χαρακτηρίζει η αχαριστία και η αδιαφορία. Δεν έχουν όρεξη να δουλέψουν ή να κουραστούν. Έχουν ελευθερίες που δεν μπορούν να χειριστούν. Παράδειγμα μαθητή που στην κατάληψη είπε : «Θα τα σπάσω και θα τα πληρώσω»!!!!
Δεν υπάρχει δεύτερη σκέψη. Είναι αυστηροί κριτές σε όλα, χωρίς να όμως να κρίνουν τις πράξεις τους. Δεν γίνετε να μην σέβονται τον χώρο που βρίσκονται και να τον καταστρέφουν. Είναι φοβερό το πόσο λίγο αυτοσεβασμό και αυτοπεποίθηση έχουν.

Ξεχνάνε ότι εκτός από δικαιώματα έχουν και υποχρεώσεις. Δεν επιτρέπεται να φεύγει καθηγήτρια μέσα από την τάξη με κλάματα!!!! Ούτε να μην μπορεί να κάνει το μάθημα της επειδή κάποια παιδιά κάνουν φασαρία, φωνάζουν, σηκώνονται ή παίζουν με τα κλειδιά τους!!!! Πρέπει λοιπόν γονείς και καθηγητές να ενωθούμε .Όχι να κάνει παρατήρηση ο καθηγητής και εμείς να του ζητάμε τον λόγο . Μαζί πρέπει να τους δείξουμε τον δρόμο του ενδιαφέροντος , τον δρόμο της ελπίδας, της εμπιστοσύνης, της καλοσύνης. Να τους πούμε και για τον άλλο δρόμο, τον δύσκολο, τον δρόμο της απελπισίας, της δυστυχίας, τον δρόμο που αν τον ακολουθήσουν θα κάνουν τη ζωή των άλλων δύσκολη. Γιατί όμως αυτομαστίγωμα χωρίς λόγο;;; Να τα πείσουμε ότι αν δεν αποφασίσουν να διευθύνουν την ζωή τους, θα το κάνει κάποιος άλλος και αυτό μπορεί να μην έχει ευχάριστα αποτελέσματα.

Εκτός όμως από αυτά τα παιδιά υπάρχουν και τα αλλά. Παιδιά με στόχους και μια ωριμότητα που εντυπωσιάζει. Που έχουν συνέπεια και είναι τυπικά. Που μπορεί να μην είναι και πολύ καλοί μαθητές όμως προσπαθούν. Που θέλουν μια εξασφαλισμένη μόρφωση, που είναι κι αυτά στην εφηβεία και έχουν να παλέψουν με ένα θεριό. Που διψούν για γνώσεις.
Τρελαίνομε όταν ακούω για το «Έτος του παιδιού» η για την «Ημέρα του παιδιού». Κάθε μέρα είναι μέρα του παιδιού και έχουν απόλυτα την ανάγκη μας. Βρίσκονται μέσα σε ένα« άθλιο σύστημα παιδείας» Είναι παγιδευμένα και περιμένουν να αλλάξει ο ορίζοντας. Αφήστε που τα Ελληνόπουλα εργάζονται σκληρά, διαβάζουν περισσότερο από κάθε άλλον Ευρωπαίο συνομήλικο τους. Το θέμα είναι όμως ότι δεν μαθαίνουν αλλά παπαγαλίζουν με αποτέλεσμα να ξεχνούν. Και λαός χωρίς μνήμη είναι λαός χωρίς ιστορία.

Είδατε πώς υπερασπίστηκαν τον εαυτό τους στο θέμα της αποχής; Αντάλλαξαν απόψεις, ενώθηκαν, έκαναν προτάσεις , μπήκαν στο διαδίκτυο και έψαξαν για τα δικαιώματα τους. Πάνω σε αυτή την βάση λοιπόν θα πρέπει να πατήσουμε. Ανάθεση ευθυνών για τον χώρο τους, με σωστό τρόπο και όχι με υπερβολές. Να τα μάθουμε να υπερασπίζονται την τάξη τους γιατί αυτό θα τα κάνει να ελέγχουν και να σταματούν όποιον ξεπερνά τα όρια. Τις καταστροφές στο σχολείο δεν τις κάνουν ούτε οι καθηγητές ούτε ο γυμνασιάρχης τις κάνουν κάποιοι μαθητές.

Βασιλική Α Χειμώνα